زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

حجت (لغت)





به وسیله پیروزی بر مخالف در استدلال حجت می‌گویند.


۱ - تعریف



حجت، در لغت عبارت است از هر آن چه که صلاحیت دارد در استدلال بر ضد خصم به آن تمسک و به وسیله آن علیه دیگری احتجاج شود به بیان دیگر، هر آن چیزی که سبب غلبه و پیروزی بر خصم گردد، در لغت حجت نامیده می‌شود.
برخی از اصولی‌ها حجیت در باب قطع و ظن را به معنای لغوی آن گرفته و برخی دیگر آن را نپذیرفته‌اند.

۱.۱ - نکته


حجت یا باعث ابطال استدلال خصم و اسکات محکوم شدن و سکوت او و یا باعث پذیرش عذرِ دارنده حجت و معذوریت او می‌شود.
[۴] محمدی، علی، شرح رسائل، ج۲، ۱، ص۱۳.
[۵] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص ۱۵-۱۴.


۲ - پانویس


 
۱. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۴، ص۲۷.    
۲. سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، ج۳، ص۲۱.    
۳. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص۱۸.    
۴. محمدی، علی، شرح رسائل، ج۲، ۱، ص۱۳.
۵. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص ۱۵-۱۴.


۳ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۳۹۰، برگرفته از مقاله «حجت (لغت)».    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات اصولی | اصول فقه | مباحث حجت




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.